شعرمازرون

نام شاعر:سیدفاضلی کچبی

 ام خنه بهشت مازرونه               - زادگاه مابهشت مازندران است

همونجه که همیشه بی خزونه    - همان جایی که همواره بی خزان است.

همونجه که چهارفصلش بهاره   - همان جایی که چهارفصل آن بهاراست

تموم سرزمین و تلاره        - وسراسرسرزمین آن سرشارازطبیعت بکرودست نخورده است.

 تودل هرعاشقی یه هرازه      - دردل هرعاشقی یک رودخانه ی هرازاست

وشون لب پرعسل مازه      - ولب های شان مملوازکلام شیرین(همچون عسل)است. 

 دلای مردم و دریاییه             - دل های مردم آن دریایی است

شقایقه،لاله صحراییه             - شقایقند ولاله ی صحرایی

 هرکسی خوانه که یه نیما بوه    - هرکسی می خواهدیک  نوآفرین مانند نیما شود

بل بکشه افتاب فردا بوه         - شعله می کشد(فروزان می شود)تاآفتاب فردای روشن شود.

 گذرگذر روخنه وجنگله         - گذربه گذرآن سرشاراز رودخانه وجنگل است

هرداری جرکفنه یه چوپله    - وهردرختی که برزمین می افتدپلی می شودبرای عبوردیگران

 مازرون زمین پرازشمشاده     - سرزمین مازندران پرازشمشادهای رشید(شهیدان)است

هرکجه سرزنی وشون یاده     - وهرکجاکه سرک می کشی سرسبزازیادآن هاست.

 هردلی که باوه،بخرده پیون     - هردلی که بامازندران پیوندخورده است

همیشه سربلنه،چون دماون     - همواره ، مانند دماوند سربلنداست.

  هرگون برداشت،یاتقلیدوحتی برداشت های جزای ازاین ترانه،تحت هرعنوانی بدون اجازه ی شاعر،ممنوع وپیگردقانونی دارد.

 منبع:اختصاصی خلوت تابناک